کد مطلب:36738 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131

گنجینه کتابخانه » اهل بیت » امام علی (ع) »»» فهرست کتاب
دعا (3)











درس سی و پنجم 69/11/12

بسم الله الرحمن الرحیم

و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم

و صلی الله علی سیدنا محمد و آله اجمعین

در شرح نامه ی امیرالمومنین (ع) به فرزندشان به این عبارت رسیده بودیم كه:

و فتح لك باب المتاب و باب الاستعتاب، فاذا نادیته سمع نداك و اذا ناجیته علم نجواك فافضیت الیه بحاجتك و ابثثته ذات نفسك و شكوت الیه همومك و استكشفته كروبك و استعنته علی امورك و سالته من خزائن رحمته ما لا یقدر علی اعطائه غیره من زیاده الاعمار و صحه الابدان وسعه الارزاق. ثم جعل فی یدیك مفاتیح خزائنه بما اذن لك فیه من مسالته، فمتی شئت استفتحت بالدعاء ابواب نعمته، و استمطرت شابیب

[صفحه 274]

رحمته. فلا یقنطنك ابطاء اجابته فان العطیه علی قدر النیه. و ربما اخرت عنك الاجابه لیكون ذلك اعظم لاجر السائل و اجزل لعطاء المل. و ربما سالت الشی ء فلا توتاه و اوتیت خیرا منه عاجلا او آجلا، او صرف عنك لما هو خیر لك. فلرب امر قد طلبته فیه هلاك دینك لو اوتیته. فلتكن مسالتك فیما یبقی لك حماله و یفی و باله فالمال لا یبقی لك و لا تبقی له:

خداوند در توبه را به روی تو گشوده است. هرگاه او را بخوانی بانگ تو را می شنود و اگر با او نجوا كنی از نجوای تو با خبر می شود، مجال داری كه حاجت خود را با او در میان بگذاری و سفره ی دلت را در پیش وی بازكنی و اندوههای خود را با او بگویی و از او در امور خود اعانت بطلبی و از خزائن رحمتش چندان طلب كنی كه دیگران را در عطای آنها توانایی نیست. از او زیادتی عمر، صحت بدن و وسعت رزق بخواهی. این خدای غنی، كلید خزائن خود را در دست تو نهاده است، (یعنی) به تو اذن درخواست كردن داده است، می توانی از او بخواهی تا درهای رحمتش را بر تو بگشاید، هرگاه كه بخواهی می توانی ابرهای رحمت او را به باریدن بر خود فراخوانی، لكن اگر پاسخ تو دیر رسید موجب نومیدی ات نشود، چرا كه او عطایا را به قدر نیت افراد می دهد، گاه پاسخ تو را دیر می دهد تا اجرت افزونتر باشد. گاه چیزی را می خواهی كه به تو نمی دهد ولی دیر یا زود بهتر از آن را می دهد، گاه نیز به تو نمی دهد تا مبادا به تو زیانی برسد. بسا چیزها كه تو می خواهی اما اگر آن را به تو بدهند موجب نابودی دینت می شود. لذا هوشمند باش، چیزی را از خدا بطلب كه جمالش می ماند و وبالش دامنگیر تو نمی شود كه مال چنان است كه نه او برای تو می ماند و نه تو برای او می مانی.

[صفحه 275]

این بخش دنباله ی بخشی است كه در نوبت پیشین مورد بحث و شرح قرار دادیم.

بحث قبل در باب دعا و توبه بود. در آن نوبت توضیح دادیم كه خداوند چگونه در سوال و دعا را به روی بندگان خود گشوده است و به آدمیان در امر دعا اذن داده است و بیان كردیم كه همنشینی و انس با خداوند با روح آدمی چه می كند و چرا پاداش حسنات ده برابر است اما كیفر سیئات یك برابر و نه بیشتر. و نیز توضیح دادیم كه جود خداوند بهانه می گیرد تا آدمیان را بهشتی كند نه آنكه دستاویزی بجوید تا آنان را به جهنم بفرستد. و اینكه ساختمان جهان چنان است كه نیكیها را پرورش می دهد و فربه می كند، اما بدی ها را دفع می نماید و به آنها اجازه ی رشد و پر و بال گرفتن نمی دهد. و اینكه سر آنكه مجازات نیكی و بدی یكسان نیست، همین است.

در این عبارات اخیر، امیرالمومنین (ع) در باب دعا و اجابت و عدم اجابت آن نكاتی را به فرزندشان آموخته اند كه برای همه ما نیز آموختنی است.


صفحه 274، 275.